Sept. 11, is
remembered World over for various reasons ! - on this day 19 years ago (in 2001) - two planes were flown into the famous twin
towers of the World Trade Center in New York City. 19 terrorists associated
with the Islamic extremist group al-Qaeda hijacked four airplanes and carried
out suicide attacks against targets in the United States. The third plane hit
the Pentagon just outside Washington, DC, and the fourth plane crashed in a
field in Pennsylvania. Over 3,000 people were killed during the 9/11 terrorist
attacks. The 9/11 attack triggered major US initiatives to combat terrorism.
Americans are
commemorating 9/11 with tributes that have been altered by coronavirus
precautions and woven into the presidential campaign, drawing both President
Donald Trump and Democratic challenger Joe Biden to pay respects at the same
memorial without crossing paths. In New York, a dispute over coronavirus-safety
precautions is leading to split-screen remembrances Friday, one at the
September 11 memorial plaza at the World Trade Centre and another on a nearby
corner. The Pentagon’s observance will be so restricted that not even victims’
families can attend, though small groups can visit the memorial there later in
the day. Mr. Trump and Mr. Biden are both headed — at different times — to the
Flight 93 National Memorial near Shanksville, Pennsylvania.
There is news
that hundreds of relatives of those killed on Sept. 11 have sued Saudi Arabia,
joining many others who have tried to hold the kingdom responsible for the
attacks. Like other actions, the lawsuit filed capitalizes on decision by US Congress to let victims sue
Saudi Arabia. It seeks unspecified damages.
Earlier attempts to hold Saudi Arabia responsible over the past 15 years
have failed. Fifteen of the 19 attackers who hijacked planes to carry out the
attacks in New York, Washington and Pennsylvania were Saudis.
This is no post on Terror attacks on WTC or the US response but tributes to the great Mahakavi Subramanya Barathiyar. "பாருக்குள்ளே நல்லநாடு - இந்தப் பாரதநாடு"- என தேச சிந்தனையே தம் உயிர் மூச்சாக வாழ்ந்தவர் மஹாகவி சுப்பிரமணிய பாரதியார். இந்திய சுதந்திரப் போராட்டக் காலத்தில் ஆங்கில ஆட்சியரின் கைது நடவடிக்கையிலிருந்து தப்பிப்பதற்காக , 1918 - ஆம் ஆண்டு மன்னர்குடி அடுத்துள்ள மேல நாகை என்ற கிராமத்திற்கு வந்த பாரதியார். அங்கிருந்த, கொடியாலம் வி.கே.ரெங்கசாமி ஐயங்காருக்கு சொந்தமான பங்களாவில் பத்து நாள் சுந்தரம் ஐயர் என்ற பெயரில் தலைமறைவாக வாழ்ந்துள்ளார். அந்த காலக்கட்டத்தில் தான், பாருக்குள்ளே நல்லநாடு எங்கள் பாரத நாடு என்ற நாட்டு விடுதலைக்கான பாடலை பாரதியார் எழுதியுள்ளார். - நன்றி இன்றைய தினமணி இதழ்.
பார்மீது நான் சாகாதிருப்பேன்,
காண்பீர்!
மலிவுகண்டீர் இவ்வுண்மை
பொய்கூறேன் யான் !!,
மடிந்தாலும் பொய்கூறேன்
மானுடர்க்கே,
நலிவுமில்லை; சாவுமில்லை,கேளீர்,கேளீர்!
சுப்ரமணிய பாரதியார்
~ ஒரு உன்னத பிறவி. கவிதைகள் வாயிலாக மக்களின் மனதில் விடுதலை உணர்வை
ஊட்டியவர். இவர் ஒரு கவிஞர் மட்டுமல்லாமல் ஒரு எழுத்தாளர், பத்திரிக்கை ஆசிரியர், சமூக
சீர்திருத்தவாதி - தன் காலத்துக்கு மிகவும் பல்லாண்டுகள் பிறகு
நடக்க வல்லவை பற்றி கூர் நோக்குடன் சிந்தித்தவர். நம்
கருத்துக்களை ஏன் மக்கள் எதிர்க்கிறார்கள் என்று ஒருநாள் கண்ணன் கேட்டார். அதற்கு பாரதி, ‘ஏனெனில்
நம் கருத்துக்கள் இன்னும் நானூறு ஆண்டுகள் கழித்து சொல்லப்பட வேண்டியவை. இவர்களால்
புரிந்துகொள்ள முடியாது’ என்றார். பாரதி மஹாகவி
மட்டுமல்லன் ! ~ கவிதை அவர்க்கு சரஸ்வதி தேவியின் வரம். அவரது சிந்தனை,
வார்த்தைகள், செயல் எல்லாமே தேசபக்தி. விடுதலை உணர்வு ~ ஆங்கிலேயர்க்கு அடிமைப்பட்டிருந்த பாரதத்தை உலுக்கி எழுப்பின அவர்தம் பாடல்கள்.
அவர்தம் எண்ணங்கள் காலத்தை கடந்தவை. உண்மையிலேயே அவர் தாம் வாழ்ந்த காலத்தினை
தாண்டி சிந்தனை கொண்ட தீர்க்கதரிசி.
For most people, Sept. 11 draws remembrance to that ghastly terrorist attack that shook the United States. Sept. 11, 2001, will always be recognized as a day of tribulation in the United States. Some 3,000 people lost their lives in multiple terrorist attacks, the largest one being the fall of the World Trade Center’s twin towers in New York City. Thousands of first responders and civilians risked their lives to save others. It is 19 years since – for some life has changed, for it stands frozen and there are those who are deeply impacted by that ghastly act of terrorism.
Back home, tributes to the great poet Barathiyar is flowing
in every media – saw a tweet and photo of Pondy CM garlanding the tribute of
Mahakavi too. The man, the fighter, the
poet Mahakavi Subrahmanya Bharathiyar.
He was a Genius, Extrovert, Patriot, Poet, Thinker, man who dreamed beyond his
time, an eternal Optimist, man with
die-hard spirit, motivator, man capable of uniting great minds, natural leader
– all rolled one. Most unfortunate thing was his age – his life was too short -
he lived for only 39 years and passed away 99 years ago.
Mahakavi Subramanya Barathi lived at Thulasinga Perumal Kovil Street (TP Koil
Street) during his last years – he was a tenant in a small portion (single
room) in the house seen here.
The man who was to become an iconoclastic freedom fighter was born in a small village called Ettayapuram on Dec 11, 1882. His parents Chinnasami Subramanya Iyer and Lakhsmiammaal named him Subbaiah. V At the age of seven, Subbiah started writing poems in Tamil. When he was eleven, he wrote in such a way that even learned men praised him for his great knowledge and skill. The boy who was till then referred to as “Ettayapuram Subbiah” was proudly referred as “Bharathi” thenceforth by nationalists and by millions of Tamil lovers all over the globe.
In June 1897, at a very
young age of 15 (customary those days) his marriage took place, and
his child-bride was Chellammal. Bharathi left for Benaras (Kasi). He
lived there the next two years with his aunt Kuppammal and her husband Krishna
Sivan. He learnt with flair and became expert in Sanskrit, Hindi and
English, passing with credit the Entrance Examination of the
Allahabad University. The Benares stay brought about a tremendous
change in Bharathi’s personality. His personality and looks too
changed – he started sporting a
twirled moustache; a turban and acquired a
bold swing in his walk. Interestingly, this is what he claimed
himself to be (at a much later stage !)
நமக்குத் தொழில்கவிதை, நாட்டிற்கு
உழைத்தல்*
இமைப் பொழுதுஞ் சோராதிருத்தல்-
உமைக்கினிய
மைந்தன் கணநாதன்
நங்குடியை வாழ்விப்பான்;
சிந்தையே! இன்மூன்றும்
செய்.
He prayed Lord Siva (Umainathan) to bless the community stating that his avocation was ‘writing poetry, working for mother land and persevering without battling eye-lid for the cause’ – appeals blessing for these three !
Earlier he was associated
with Sudesa Mithiran run by G Subramanya Iyer which had its office in Armenian
Street and Subbaiah lived in Linghi Chetty Street, later he moved to
Triplicane, lived in Thoppu Street and .. .. in TP Kovil Street, opp to Sri
Azhagiya Singar sannathi.
Bharathi published his fiery patriotic poems and blunt anti-colonial articles. His association with V. O. C. became more intimate, the latter floated his Swadeshi Steam Navigation Company in 1906. Bharathi helped him in getting contributions for shares in the company and donations. The great man hailed as Kappalottiya thamizhan fought Imperial British traders challenging them at sea. Irked by this, VOC was subsequently foisted with serious charges of sedition and conspiracy, which got him two life terms of rigorous imprisonment whence he was physically assaulted and humiliated. Barathiyar too underwent harassment and was severely injured in prison, which infact led to his death. Mandayam Thirumalachar and Srinivasachar, employed Barathi as Editor and supported him throughout at Thiruvallikkeni and later moving their press to Pondicherry too.
By his songs and concerted actions, he reached to the masses making them aware of the need for freedom struggle and could make a great movement in Southern part of the Nation. He was a fiery leader with progressive leader and great vision, clearly a man who lived much beyond his age and foresaw things clearly. Bharathi supported Tilak and Aurobindo together with V. O. Chidambaram Pillai and Kanchi Varathaachariyar. Tilak openly supported armed resistance against the British. In 1908, he gave evidence in the case which had been instituted by the British against V.O. Chidambaram Pillai. In the same year, the proprietor of the journal India was arrested in Madras. Faced with the prospect of arrest, Bharathi escaped to Pondicherry which was under French rule. From there he edited and published the weekly journal India, Vijaya, a Tamil daily, Bala Bharatha, an English monthly, and Suryothayam, a local weekly of Pondicherry. The British tried to suppress Bharathi's output by stopping remittances and letters to the papers. Both India and Vijaya were banned in British India in 1909.
His poetry stands out for many facets of his love for his motherland. He berates his countrymen for many social evils. He chastises them for a fearful and pusillanimous attitude towards the rulers. He gave a clarion call for national unity, removal of casteism and the removal of oppression of women. He calls for the British to leave the motherland in forceful ways at one point saying "Even if Indians are divided, they are children of One Mother, where is the need for foreigners to interfere?".
The land of Pondicherry bears connection to this great revolutionary. Apart from running journals and magazines from here, he sung about the famous deity of Pondy ~ “Manakula Vinayagar” in his Vinayagar Nanmani Maalai [விநாயகர் நான்மணி மாலை] – by some accounts this was published out of handwritten manuscripts in 1929 posthomously.
பக்தியுடையார்
காரியத்திற் பதறார், மிகுந்த பொறுமையுடன்
வித்து முளைக்குந்
தன்மைபோல் மெல்லச்செய்து பயனடைவார்,
சக்தி தொழிலே அனைத்துமெனிற்
சார்ந்த நமக்குச் சஞ்சலமேன்?
வித்தைக்கிறைவா, கணநாதா, மேன்மைத் தொழிலிற் பணியெனையே.
History written by British has it that the elephant of Sri Parthasarathi temple trampled him to death ~ though an incident of elephant brushing Mahakavi Subramanya Barathiyar did occur somewhere in June, he lived for more than 6 months after that reported incident. After that reported incident (probably somewhere in Dec 20), he continued his activities at Swadesamitran, spoke at public meetings and made some visits too including travel to Erode – and died in Sept most probably due to failing health, derived from the boot blows and harsh treatment meted out in prison by British authorities – which is comfortably hidden in history.
வெள்ளையர் தம் அடக்குமுறை, எப்போதும் ஓட்டம், பசி, பிணி போன்றவற்றால் வாடிய மஹாகவிஞனை - "கோவில் யானை அடித்து கொன்றது" என்ற கட்டுக்கதையை பரப்பியுள்ளனர். யானையால் பாரதி தள்ளுண்ட நிகழ்வு பல மாதங்கள் முன்பு நிகழ்ந்ததாம்; அப்போது அவரை குவளை கண்ணன் காப்பாற்றியுள்ளார். அச் சம்பவத்தின் பின்பு அவர் வழக்கம் போல "சுதேச மித்திரன்" பத்திரிகை அலுவலகம் சென்று தனது வேலைகளைச் செய்து வந்துள்ளார். மேலும் சென்னை நகரக் கடற்கரைப் பொதுக்கூட்டங்களில் தொடர்ந்தும் கலந்து கொண்டு வந்துள்ளார். ஜூலை 31ம் திகதி கருங்கற்பாளைய வாசகசாலையின் 5வது வருடக் கொண்டாட்டக் கூட்டத்தில் பாரதியார் பேசிய உரையின் தலைப்பு "மனிதனுக்கு மரணமில்லை." - அவர் இறந்ததோ செப்ட் 12 அதிகாலை !!!
1882, டிசம்பர், 11ல் எட்டயபுரத்தில் பிறந்த மகாகவி பாரதி, 1921, செப்டம்பர், 11ல், சென்னையில் இறந்தார் என்பது பன்னாள் வரலாறு. தமிழக, புதுச்சேரி அரசுகள், செப்டம்பர், 11ம் தேதியை, பாரதியின் நினைவு நாளாக அனுசரித்து வந்துள்ளன. திருவல்லிக்கேணி இல்லத்தில் அவரது நினைவு நிகழ்வுகள் செப்ட் 11ல் நடந்துள்ளன. ஆயினும் - அந்த கொடிய நாள் செப்ட் 12 - (அதிகாலை). சென்னை மாநகராட்சி பதிவேட்டில், செப்டம்பர், 12ல், இறந்தார் என, பதிவாகி உள்ளது. இந்த நிகழ்வை உறுதிப்படுத்தும் வகையில், தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக் கழகத்தின், பாரதி பாடல் ஆய்வுப் பதிப்பு நுாலிலும், 1921, செப்டம்பர் 12, 01:30 மணி என்றே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
மஹாகவி வாழ்ந்த மண்ணில் வாழ்வதை பெருமையாக கருதும் - பாரதியின் பற்றாளன் - திருவல்லிக்கேணி வாழ் ஸ்ரீனிவாசன் சம்பத்குமார்.
12.09.2020.
PS : the confusion in
date is rather trifle. It was on the night of 11.9 – rather early
hours of 12.9. In his Death certificate [downloadable from Chennai
Corporation website] – his name is misspelt as ‘C Subramani Barthy’ ! – address
is 67 TP Koil Street; Date of death given as 12.9.1921 – age again wrongly given as 38 instead of 39. Perhaps
all that reflects the care and concern ! Sad !!!
see the crude correction in the plaque in front of Barathiyar memorial at Thiruvallikkeni
• the life story of mahakavi directed by
Gnana Rajasekaran, set to the tunes of Illaya Raja, starring Sayaji Shinde
& Devayani released in 2000 was a good portrayal of the life of the great
poet. It won the National Film Award for Best Feature
Film in Tamil for the year 2000 but did not do well in Box office. Here is a
link to a great song from the movie.
· The looks of Mahakavi is immortalized by this portrait – mundasukavi – his head gear and moustache. This was drawn by Cherankulam Bashyam better known as Arya, who once climbed the flagmast at Fort St George and hoisted the Indian National flag in 1932 - https://www.sampspeak.in/2017/07/imposing-national-flag-and-tall.html