Motacilla maderaspatensis !! ?? - வெண்புருவ வாலாட்டி

There are so many unknown treasures closeby – this bird was pictured in Triplicane Sri Parthasarathi Swami temple tank (Kairavini kulam).  It is called -Motacilla maderaspatensis   -  sounds and spells strange but likely  you did not miss Madras in that !.!  

Google image search puts it as ‘Wagtail’ with a closely resembling image.  The white-browed wagtail or large pied wagtail (Motacilla maderaspatensis ) is a medium-sized bird and is the largest member of the wagtail family. Wagtails are a group of passerine birds that form the genus Motacilla in the family Motacillidae. The common name and genus names are derived from their characteristic tail pumping behaviour. Together with the pipits and longclaws they form the family Motacillidae. They are conspicuously patterned with black above and white below, a prominent white brow, shoulder stripe and outer tail feathers. White-browed wagtails are native to South Asia, common near small water bodies and have adapted to urban environments where they often nest on roof tops. The specific name is derived from the Indian city of Madras.  

The white-browed wagtail was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with the wagtails in the genus Motacilla and coined the binomial name Motacilla maderaspatensis.  The specific epithet is Modern Latin for the locality, Madras (or Madraspattanam and now Chennai).    

Usually seen in pairs or small groups near open water. They call often especially in the mornings  and are active like most other wagtails. They will perch on the ground as well as on wires or on buildings. The song is long and loud with many different notes. The usual call is a wheezy "wheech".  They can fly fairly rapidly for long distances and they fly with a bounding (dipping and rising) flight pattern and have been recorded to travel at the speed of about 40 km/h.  

In olden times in India, the species was sometimes kept as a cage-bird and was acclaimed for its singing ability. The native name of khanjan is used in the phrase "khanjan-eyed" to describe someone with beautiful eyes.  The Khanjan is held sacred and considered a good omen in India as it supposedly bore an impression of Vishnu's shalagram on its breast.    Another local name for wagtails in India is dhobin (or washerwoman).  

வரி வாலாட்டிக் குருவி (white-browed wagtail) அல்லது வெண்புருவ வாலாட்டி  என்பது இந்தியாவில் காணப்படும் ஒரே ஒரு இடம் பெயரா வாலாட்டிக் குருவி ஆகும்.  

திருவருட்பிரகாச வள்ளலார் சிதம்பரம் இராமலிங்க அடிகள்  இயற்றிய திருவருட்பா - இரண்டாம் திருமுறை  -  நெஞ்சறை கூவலில் இருந்து இங்கே ஒரு பாசுரம்.   

கஞ்சன் அங்கொரு விஞ்சனம் ஆகிக்

காலில் போந்துமுன் காணரு முடியார்

அஞ்சனம் கொளும் நெடுங்கணாள் எங்கள்

அம்மை காண நின்றாடிய பதத்தார்  

 அந்நாளில் பிரமதேவன் உயர்ந்ததோர் அன்னப் பறவையாகிக் காற்றைப் போல உயரச் சென்றும் காண்டற்கு அரிதாகிய திருமுடியையுடையவரும், மைதீட்டிய நீண்ட கண்ணையுடையளாகிய எங்கள் தாயாகிய உமையம்மை காண அம்பலத்தே நின்று ஆடிய திருவடியையுடையவரும், அறங்கூறும் பெரிய தவமுடையோர் புகழும் திருவொற்றியூர்த் தேவருமான பெருமானுடைய திருமுடிக்கு ஆட்டிமகிழத் திருமஞ்சனம் கொண்டு வரவேண்டும்; என் சொல்லை மறுக்காமல் மனமே, நீ என்னுடன் வருக.  

கஞ்சன் - தாமரைப் பூவில் இருக்கும் பிரமதேவன். விஞ்சும் அனம் - தன்மையால் உயர்ந்த அன்னப் பறவை

 
Interesting !
 
With regards – S Sampathkumar
10.12.2023