Hargila Army - protecting Greater Adjutant Stork

Ever heard of  “Hagila Army” ?  

                       In 2007, the number of these birds  in India's Assam state was estimated to be as low 450. The hargila, as it's known locally, was classified as endangered. Seeing the peril the bird was in, biologist Dr Purnima Devi Barman  intervened.  With the help of 10,000 rural women, Barman became the driving force in safeguarding the nests of these birds  as well as rebranding the prehistoric-looking scavenger from a bad omen to positive cultural symbol. The women  and her team are now known as  'Hargila Army' or 'Stork Sisters'. (pic credit biographic.com)

 

ஆள் உயரமிருக்கும் நீர்ப்பறவையிலிருந்து உள்ளான் போன்ற சிறிய பறவை வரை ஏறக்குறைய இருபத்திரண்டு நீர்ப்பறவைகளைப் பற்றிச் சங்க நூல்களில் குறிப்பு உள்ளது.  பெரிய நாரைகள் என்பவை பெரிய உடலுடன், நீண்ட கால்களுடன், நீண்ட கழுத்துடன், நீள மற்றும் தடித்த அலகுகளுடன் காணப்படும் பறவைகள்.  நாரை தமிழ் இலக்கியத்தில்   குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.  ஒருவர் தம் கருத்தை மற்றவருக்குத் தெரிவிக்க இடையே பிறிதொருவரை அனுப்புவதே தூதாகும். தூதினைப் புறத்தூது, அகத்தூது என இரண்டாகக் கூறுவர்.   தலைவன் தலைவியிடத்தே தூது அனுப்புதலும், தலைவி தலைவனிடத்தே தூது அனுப்புதலும் அகத்தூது  !!  அரசர்கள், பகைவரிடத்துத் தூது அனுப்புதலும், புலவர்கள் புரவலர்களிடத்துத் தூது அனுப்புவதும்   புறத்தூது  -தம் வறுமையை தம் மனைவிக்கு சொல்லிய தூதும் உண்டு - அதற்கு தூது சென்ற பறவை நாரை.  நரையான் என்ற பெயர் நரை நிறமுடைய மாட்டைக் குறிப்பதாகவும் அது போன்றே நிறத்தை கொண்டு நாரை என்றும் ஒரு குறிப்பு உள்ளது. 

ஐங்குறுநூறு எட்டுத்தொகை தொகுப்பு நூல்களுள் ஒன்று. இதிலுள்ள பாடல்கள் கடைச்சங்க காலத்தைச் சேர்ந்தவை. அன்பின் ஐந்திணையான குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை, என்னும் ஐந்து நிலம் சார்ந்த திணைகள் ஒவ்வொன்றிற்கும் நூறு பாடல்கள் வீதம் இந்நூலில் ஐந்நூறு அகத்திணைப் பாடல்கள் உள்ளன.  இந்த ஐங்குறுநூற்றில் -  வெள்ளங் குருகுப் பத்தில் -  தலைவனின் இயல்புகள் கூறும் பாடல் ஒன்று : 

வெள்ளாங்குருகின்  பிள்ளை செத்தென

காணிய சென்ற மடநடை நாரை

கானல்அம் பெருந்துறைத் துணையோடு கொட்கும்

தண்ணம் துறைவ -  கண்டிகும்

அம்மா மேனிஎம் தோழியது துயரே. 

இதற்கு மேம்போக்காக, வெள்ளாங்குருகு என்ற பறவையினது குஞ்சு, இறந்ததென காண சென்ற மடநாரை என பொருள் பட்டாலும், உட்பொருள் :  பரத்தமை ஒழுக்கத்தால் சென்ற தலைவன் தான் மணந்த காமக்கிழத்தியுடன் சுற்றித் திரிந்தான். பின்னர் ஒரு சமயம் அவளோடு ஊடல் கொண்டதால் மீண்டு நம் இல்லிற்கு வந்துள்ளான். நம்மைப் போலவே தோழியரும் ( காமக்கிழத்தி) அங்கு ஊடலால் துயருறுவாள். ஆகவே தலைவன் பரத்தமைச் சேரி செல்லுதலே நலம் என வாயில் மறுத்தல், என்பது புலப்படு பொருளானது.

 

The greater adjutant (Leptoptilos dubius) is a member of the stork family, Ciconiidae.  Once found widely across southern Asia and mainland southeast Asia, the greater adjutant is now restricted to a much smaller range with only three breeding populations; two in India, with the largest colony in Assam and a smaller one around Bhagalpur; and another breeding population in Cambodia. They disperse widely after the breeding season. This large stork has a massive wedge-shaped bill, a bare head and a distinctive neck pouch. During the day, it soars in thermals along with vultures with whom it shares the habit of scavenging. They feed mainly on carrion and offal; however, they are opportunistic and will sometimes prey on vertebrates. The English name is derived from their stiff "military" gait when walking on the ground. 

The greater adjutant was described in 1785 by the English ornithologist John Latham as the "giant crane" in his book A General Synopsis of Birds. Lathan based his own description on that given by Edward Ives in his A Voyage from England to India that was published in 1773.  

Here is a short video of Adjutant stork being fed in Vandalur Zoo, Chennai – few mongoose roaming around were stealing its food too :  https://youtube.com/shorts/H181eLMbdbo

 

The group formed to protect Adjutant storks is known as -  “hargila army”, a group of rural women in  Assam state  who work to protect one of the world’s rarest storks: the greater adjutant (Leptoptilos dubius) – or hargila (meaning “bone swallower” in Assamese) as the scavenger bird is known locally.  The  group’s biologist founder, Dr Purnima Devi Barman was conferred - UN Environment Programme’s Champions of the Earth award. 

Barman won the award for her achievement in mobilising more than 10,000 women to help save the stork. “They are the protectors of the birds and of their nesting trees,” says Barman, referring to the band of homemakers turned conservationists.  Barman grew up in a village on the Brahmaputra, a river that flows for 2,500 miles through Tibet, north-east India and Bangladesh. As a child, she learned about Assam’s wildlife from her grandmother, who took her into the paddy fields where she worked and taught her about local birdlife. “She didn’t know how to write but she had a feeling for nature and taught me lots of songs and stories about the birds,” says Barman. Today, the once-maligned bird is now a cultural symbol, appearing on everything from towels to road-safety campaigns. 

In the villages of Dadara, Pacharia and Singimari (all in Kamrup district), greater adjutants’ nests have increased from 28 in 2010 to more than 250 according to Barman’s last count, making the area the world’s largest breeding colony. “We now have more than 1,000 hargila birds in Assam,” says Barman, referring to recent but unpublished data collected by her team.  The conservation efforts have also transformed the lives of the women, who now go into other villages to raise awareness of the birds. 

The UN award was for Barman’s “entrepreneurial vision” in using conservation to improve women’s economic status. Assam has a rich tradition of weaving, so Barman secured funding for 30 looms and provided training in weaving the hargila motif into fabrics, providing women with an independent income. Eighty women were also given sewing machines to make bags, cushion covers and other items from the handwoven fabrics.  Hats off to Hargila Army

 

With regards – S Sampathkumar
4^th Sept. 2024.